Το IRSTEA (Εθνικό Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας για το Περιβάλλον και τη Γεωργία – Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Επιστήμης και Τεχνολογίας για το Περιβάλλον και τη Γεωργία, πρώην Cemagref) είναι ένα εθνικό, δημόσιο ίδρυμα στη Γαλλία, με επίκεντρο την επιστημονική και τεχνολογική έρευνα στους τομείς του περιβάλλοντος, της διαχείρισης της γης, των υδάτινων κινδύνων και των φυσικών καταστροφών. Οι ερευνητές και μηχανικοί του IRSTEA διαθέτουν κουλτούρα ενασχόλησης με περιβαλλοντικά θέματα από τρεις οπτικές γωνίες: την έρευνα, την καινοτομία και την τεχνογνωσία. Έχει λάβει αναγνώριση ως ‘Institut Carnot’ από τη γαλλική κυβέρνηση το 2006 πενταετούς ισχύος, η οποία ανανεώθηκε το 2011, η οποία αναγνωρίζει την ικανότητα και τη δέσμευση του IRSTEA να συνεργαστεί με τη βιομηχανία, κυρίως με τις ΜΜΕ (κατά μέσο όρο, η IRSTEA συμμετέχει στη δημιουργία δύο εταιρειών ανά έτος). Αυτό το σήμα απονέμεται μόνο σε 34 ινστιτούτα, οργανωμένα ως δίκτυο, τα οποία δεσμεύονται να βελτιώσουν τις επιχειρηματικές τους πρακτικές και τον οικονομικό τους αντίκτυπο μέσω της ανοιχτής καινοτομίας. Το IRSTEA απασχολεί 1600 εργαζόμενους σε 9 κέντρα στη Γαλλία, σε 25 ερευνητικές μονάδες.
Η ερευνητική μονάδα που συμμετέχει στο έργο OPTIMA είναι μια κοινή ερευνητική μονάδα που ονομάζεται UMR ITAP (Τεχνολογίες Πληροφορίας για Αγροδιεργασίες), η οποία ασχολείται με διάφορα ερευνητικά θέματα, ένα εκ των οποίων είναι η έρευνα και ανάπτυξη στον τομέα των τεχνικών εφαρμογής ψεκασμού. Μια ερευνητική εγκατάσταση που ονομάζεται ReducPol (Reduction of Pollutions) χρησιμοποιείται ως εργαστήριο κλίμακας 1 για την αξιολόγηση των μηχανημάτων εφαρμογής ψεκασμού ξεκινώντας από τη μελέτη της κατανομής μεγέθους σταγονιδίων, της κατανομής ψεκασμού σε θέματα διασποράς σε αεροδυναμική σήραγγα. Πρόσφατα ενισχύθηκε η συνεργασία της UMR ITAP με τα τεχνικά ινστιτούτα αμπελώνων (IFV) και φρούτων (Center Technique Interprofessionnel des Fruits et Vegetables CTIFL) μέσω συνεργατικών σχεδίων για την αξιολόγηση της απόδοσης των ψεκαστήρων αμπέλου και φρούτων όσον αφορά την εναπόθεση σε (τεχνητό) θόλο και τη μείωση της μετατόπισης. Τα έργα αυτά οδηγούν στην ανάπτυξη καινοτόμων δοκιμαστικών πινάκων (τεχνητός αμπελώνας, τεχνητός οπωρώνας, τεχνητός άνεμος κ.λπ.).